ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΑΝΤΡΕΑ...ελεγε ενα τραγουδάκι ενός πλέον ακατανόμαστου τυχοδιώκτη της τιβί...κι είπα να ξανανοίξω το στόμα μου μετάαααααα από τόοοοοοσο καιρό μιας και οι εξελίξεις δεν μας προφταίνουν πλέον...ως έθνος και ως λαό!!! Βαρέθηκα πια τις εκλογές...εθνικό σπόρ κατάντησε πιά..αυτή τη φορά πήγα να την "ρίξω" με θέση και άποψη όμως...σχεδόν λυτρωμένη μιας και η όποια οπτική και θεώρησή μου είχε προβλέψει περίπου το αποτέλεσμα...έτσι λοιπόν προτίμησα να ασχοληθώ με τους "οικολόγους-πράσινους" και να αφήσω τα πράσινα άλογα να σκαρφαλώσουν 10 πόντους ψηλότερα...και για να είμαι ακριβέστατη ούτε ψύλλος στον κόρφο τους...είδα και τον Λαζόπουλο - ν΄αγιάσει ο στόμας του- που λέει και μια φίλη... και πέρασε ήδη μια βδομάδαααα!!! Εν κατακλείδι...νιώθετε καμιά διαφορά??? σας χτύπησε μήπως ο αέρας της ελπίδας και της αισιοδοξίας που μας τάξανε??? περίεργη ησυχία ε? όπως συμβαίνει λίγο πριν την καταιγίδα, τον σεισμό ή τον...τυφώνα (καλά εμπειρία απο τυφώνα δεν έχουμε αλλά που ξέρεις...)...
Αντε καλέ...ακούω απο συναδέρφους και γνωστούς...σιγα μην αλλάξει τίποτα...σε λίγες μέρες θ αρχίζουν τα όργανα...οι ανατιμήσεις, τα δάνεια, οι απολύσεις και οι δικαιολογίες...παραλάβαμε καμμένη γή και που να πρωτοτρέξουμε...η γνωστή συνταγή!!!
Κι όμως...τελικά για ένα φως στο τούνελ μπορούμε να συμβιβαστούμε...κι ας μην είναι η Νικολούλη στην άλλη άκρη...καλύτερη απο το παγωμένο αύριο μια κουτσουρεμένη ελπίδα...πρασινωπή έστω...ΡΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΡΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ....
