Θα πάθω κρίςςςςςςςςςςς, λέμε...

Θα πάθω κρίση λέμε...ξυπνάω το πρωϊ (πάντα με το ζόρι) και κεί που πίνω την τρίτη γουλιά γαλλικού με γεύση φουντούκι μπας κι ανοίξει ο μάτης, ανοίγω την τιβί να ακούσω τι καιρό θα κάνει...να δώ τι θα ρούχα θα βάλω ντε...τι το θελα και γώ? και πέφτω σε κάτι αναλυτές και ειδήμονες περί των κρίσεων τύπου Αυτιά-Βερίκιου και ακούω τα απίστευτα!!!τόσες επιχειρήσεις θα κλείσουνε, τόσοι εργαζόμενοι θα απολυθούν, τόσο θα πεινάσουμε, τόσα σπίτια θα βγούν στη δημοπρασία...ωιμέ πιά!!!Κι αρχίζω να σταυροκοπιέμαι που δεν πήρα δάνειο για σπίτι, που δεν έκανα παιδί, που δεν πήρα αυτοκίνητο, που, που...φτάσαμε στο σημείο μηδέν λοιπόν? Καλύτερα να μην έχεις τίποτα τελικά? κι αναρωτιέμαι εύλογα...μα καλά δεν υπάρχει τρόπος σωτηρίας...τόσα διαθέτει η εκκλησία, τόσα προνόησαν για τις τράπεζες, τόση φορολογία πληρώνουμε...βρε υπάρχει σωτηρία λέω...αλλά μάλλον είναι σχέδιο να σε έχουν με την αγωνία και τη μιζέρια, να σε βομβαρδίζουν με την ανικανότητα για να παραμυθιάζεσαι ότι κάτι λειτουργεί...μπα παιδιά!!!στον αυτόματο πιλότο βάλανε το ελλάντα κι όπου βγεί, όπου αράξει το σαπιοκάραβο...θυμώνω...πατάω το off και πάω δουλειά μου!!!θα αντισταθώ με τον μοναδικό τρόπο που έμαθα να ζώ...θα κοιτώ τον ήλιο, θα τραγουδάω πάνω στο μηχανάκι και θα χαμογελάω με σημασία...κι ας με πούν αναίσθητη ή ονειροπόλα...το προτιμώ από τη μπίχλα που μου πασσάρουν!!!Καλημέρααααα κι αφιερωμένο το άσμα: http://www.youtube.com/watch?v=_1CjbcqhGyU